Op 1 dag in de krant én op radio, dat is een droom die uitkwam.
Niet omdat ik nou per se zo graag op de radio wilde komen of in de krant wilde staan. Maar wel dat er bekendheid komt voor ‘alternatieve’ zorg, een keer buiten de kaders denken. Ik geloof dat er zoveel mensen depri zijn omdat artsen en hun omgeving maar blijft hameren op het feit dat ze ziek zijn en vooral niks moeten doen. Het tegendeel deed ik bij de 35-jarige MS patiënt Rosalinde. Ik zag dat er veel meer in haar zat dan vast in een rolstoel te zitten en iedereen die zei dat ze maar gewoon niet teveel moest doen en willen. Je bent tenslotte ziek. Ik bood haar mijn hulp aan en van het een kwam het ander. Nu, 8 maanden later, is ze van rolstoel overgegaan op 4km lopen zonder hulpmiddelen. Met als doel om in 2025 de Kilimanjaro te beklimmen trainen we regelmatig en heeft ze een ‘strict’ voedings- en leefstijlplan.
Lees hier het krantenartikel:
Weg met de rolstoel, weg met de traplift, weg met de loopstok! Voor Rosalinde Tramper voelde het járen alsof de reguliere medische zorg haar als MS-patiënt dwong depri in een hoekje te gaan zitten. Totdat ze Maureen Otten, een fysiotherapeut en vitaliteitscoach die haar weer levenshoop gaf, tegenkwam. Samen zijn ze van plan de Kilimanjaro te gaan beklimmen.
Waar een wil is, is een weg, ook al gaat die weg steil omhoog naar de top van de Kilimanjaro, met bijna 6000 meter de hoogste berg van Afrika. ,,Ik noem ‘Mau’ mijn wondertje’’, vertelt ‘Roos’. ,,Het is niet in woorden uit te drukken wat zij voor mij betekent. Door de artsen en therapeuten voelde ik me opgegeven. Er werd feitelijk alleen aan symptoombestrijding van mijn ziekte gedaan. Nu zit ik vol zelfvertrouwen dat ik dingen kan. Door ‘Mau’.’’
Sceptisch
Aanvankelijk was de 35-jarige inwoonster van Puttershoek wat sceptisch, toen ze invalfysiotherapeut Maureen hoorde zeggen: ‘Ik kan jou helpen’. ,,‘Wie ben jij dan wel’, dacht ik in eerste instantie. En: ‘Weer zo iemand die het wel even vertelt’. Ik ben vanaf mijn dertiende, toen de diagnose MS werd gesteld, in het ziekenhuiscircuit terechtgekomen. Nooit is er de lijn van voeding, beweging en geestelijke gezondheid gevolgd. Nu is er iemand die zegt: ‘Als jij dit en dat doet, dan kan jij het wél’.’’
Met ‘life coach’ Maureen Otten heeft ze inmiddels een symbiotische relatie die zich vertaalt in een hechte vriendschap. ,,Ik denk vaak buiten de reguliere medische boekjes’’, zegt de 24-jarige ’s-Gravenzandse. ,,Ik vond dat ‘Roos’ eerder achteruit ging dan vooruit. Als holistisch fysiotherapeut en vitaliteitscoach ben ik in de gelukkige omstandigheid het leven van meer mensen weer zin te geven, maar het verhaal van ‘Roos’ is wel het mooiste verhaal.’’
Iceman Wim Hof
Rosalinde krabbelde op en plots werd het idee geboren om de Kilimanjaro te gaan beklimmen. ,,Ik was door Maureen veel gaan doen om mijn gezondheid te verbeteren, zoals ook ademhalingstechnieken. Ik heb toen ook het boek van Iceman Wim Hof gelezen. Daarin werd het boek van Anna Chojnacka, Kilimanjaro als medicijn genoemd. Ook zij heeft MS en ik kon me vinden in haar motivatie. Toen is het als grapje geopperd, maar al snel werd het serieus.’’
De datum is al geprikt voor het Afrikaanse avontuur in Tanzania: 25 februari 2025. ,,‘Roos’ wilde het over vijf jaar doen, en ik over twee jaar. We hebben dus de gulden middenweg gekozen. Ik zag haar al vanaf het begin op de top van de Kilimanjaro staan. Je moet in het leven altijd een doel hebben dat groter is dan jezelf. Iets ook om naar uit te kijken. Als een chronisch zieke perspectief heeft, doet dat veel met zo iemand. Veel positiefs.’’
In training
Vanaf januari is het tweetal in training gegaan voor dat ‘weekje’. Voor een MS-patiënt geen sinecure, aangezien spierkracht en spiercoördinatie nogal kunnen fluctueren. ,,Maar ik ben er heilig van overtuigd dat ik het ga halen. Het geeft ook weer een reden om voor te leven. Ik heb echt periodes meegemaakt dat ik het niet meer zag zitten. En juist met dit in het vooruitzicht kan ik weer lachen.’’
Met haar tweede man Igor heeft Rosalinde inmiddels ook weer het huwelijksgeluk gevonden in hun hoekwoning in Puttershoek. ,,Igor heeft altijd achter me gestaan, vanaf het begin zes jaar geleden. Ik moest van hem overal komen. Of proberen er te komen. Dus al moest hij mijn rolstoel duwen door het gras, over natte bladeren en tegen een helling op: hij deed het!’’
Op hun website kilimanjaroos.nl klinkt de pret vooraf op het avontuur dat staat te wachten door. Het tweetal hoopt online ook donaties op te halen voor hun uitrusting en voor het Nationaal MS Fonds. ,,De pret vooraf is er zeker’’, zegt Maureen. ,,Maar soms word ik ook wel midden in de nacht wakker en denk: ‘Waar zijn we aan begonnen?’ Het is namelijk best pittig hoor. We lopen zes tot tien kilometer per dag in wisselende weersomstandigheden. We gaan in zes dagen omhoog en in een dag naar beneden.’’
,,Dat moment op de top zal onvergetelijk zijn. Een vriend zei als het je lukt dan heb je de medische wetenschap een poepie laten ruiken. En zo voel ik het ook.’’
